Mersin’de Yerel Gazetecilik Nasıl Yapılır?

Aslında sizlere ‘’Gazetecilik Nasıl Yapılır?’’ sorusunun cevabını tersten anlatmak istiyorum. Zaten sizler bu yazıyı okuduğunuz zaman cevabını kendiniz bulacaksınız.

SABRİ BORAK

Anlatmak istediğim gazetecilik tarzı, sadece Mersin’e özel değildir. Bizler bu tarza Anadolu Gazeteciliği diyoruz. Keza toplumda bunun karşılığı kimilerine göre yandaş, kimilerine göre fondaş, kimilerine göre de havuz medyasının yerel hali veya Türkçe haliyle şantajcı habercilik de diyebiliriz.

ANADOLU GAZETECİLİĞİ NEDİR?

Şimdi Anadolu Gazeteciliği nedir.  Örneğin bir siyasetçi, iş adamı veya yerelde görevli bir bürokrat ile ilgili gazeteci bir takım bilgilere ulaşır. Daha sonra bu bilgilerin ufak bir kısmını sosyal medya hesabından veya internet sitesi, gazetede yayınlar. Haberin veya yapılan paylaşımın muhatabının aramasını bekler. Aramazsa dolaylı yoldan aracılarla bu haberi muhatabına ulaştırır. Muhatap alelacele gazeteyi veya paylaşım yapanı arar. Haberi kaldırtmasını ister. Anadolu gazetecisi zaferine yaklaşmıştır. İstediği parayı alır ve haberi kaldırır. Ki parayı alamaz ise o haberin devamı ve ayrıntısı gelir. Genelde gelmiyor, gazeteci bu yolla parayı alır ve sanki hiç bu paylaşımı yapmamış gibi konuyu kapatır.

MERSİN’DE YEREL GAZETECİLİK ÖLDÜ

Neyse gelelim Mersin’e.  Mersin’de gazetecilik o kadar çizgisiz, ilkesiz ve omurgasız hale geldi ki bunda herkesin payı yüksektir. Mersin’de 2019 yerel seçimlerinden sonra bir furya başladı. Ve internet sitesi açan herkes gazeteci oldu. Ne iletişim fakültesi mezunular ne de çekirdekten yetişmeler. Dümdüz herhangi bir partinin desteklediği kişiler bunlar. Gider 5-10 bazıları daha fazla internet sitesi açarak belediyelerden paralar aldılar. Yukardan haber gelir. Karşı partiye saldırıya başlar. Hakaret ve suçlamalarla gündem yaratır, parayı alır ve işine devam eder emir kulları. Mersin’de yerel gazetecilik öldü. Bari cenaze namazına gelseydiniz. Konuyu şöyle özetleyebiliriz: ”Herkesin bir gazetecisi vardır, bilmez miyim. Bir de gazetecisizliği”

MERSİN’DE ANADOLU GAZETECİLİĞİ ÖRNEĞİ

Gazeteci diye geçinen biri önce bir haber yazıyor. Hakaret, aşağılama, hedef gösterme ile sürüyor. Sonra haber yazıp karaladıkları kişi arıyor. İBAN at diyor. Gazeteci gelen parayı alıyor, yazdıklarını siliyor. Ve gazetecimiz sonra başlıyor parayı gönderen kişiyi övemeye. Aynen şöyle yazar: ‘’O kişi Mersin’de örnek kişi, herkesin rol model alması gereken kişi, ulvi kişi, mübarek kişi bu adam’’ diye diye yardırıyor. Öyle bir yardırıyor garibim kendisi de inanıyor. Sonra çıkıp benim üzerime bu kentte bir gazeteci yok. Herkes yalan benim gerçek diyor.

SUÇLU KİM?

Bu şekilde geçimini kazanan gazetecilere hem kızıyorum, hem de hak veriyorum. Sabah akşam pohpohlanan birilerine had bildiriyor aslında. Mersin’de ve yerellerde bir kişi için yüzlerce övgülü, düzgün ve gerçekten üretkenliğin olduğu haberleri yazsan da, karşındaki ulvi, yüce kişi için hiçbir önemi yok. Şayet en ufak eleştirinde ya parasını ya da kılıcını çekiyor sana. Bu kişiler yanlarında yalaka, yavşak ve en önemlisi iki kelimeyi yan yana getirmeyi beceremeyenleri isterler. Çünkü 3-5 kuruşa tav oluyorlar zaten.

ÖZETLERSEK, ÖZETLEYEBİLİRSEK..

Gazetecileri, yerel basını bu hale getirenleri yine biz gazeteciler başımıza bela ettik. Belediyeler ve kurumların 3-5 kuruş gider göstermek için ağzımıza çalınan bala kandık. Ki o da gitti. Hep birlikte yerelin havuz medyasının bir parçası, daha önemlisi piyonu olduk. El birliği ile gazetecilik mesleği nasıl yapılmaz sorunun cevabını verdik.

Kamuyu (toplumu) kandırdık. Kamunun haber alma hakkını baltaladık. Onlara hayali, gerçekten uzak haberleri servis ederek kandırdık herkesi. Yazmadığımız daha doğrusu yazamadığımız haberlerle sorunları hiç yokmuş gibi anlattık. Bunun en önemlisi maddiyat, geçim derdi olduğunu elbette biliyoruz. Emek hırsızı Medya patronlarının kuklası olmak istemedik ama büyük balıklara yem olduk.

Doğru her haberi yazamıyoruz. Çünkü bizleri mahkemeye vermekle tehdit eden, abonelikleri iptal etmekle aba altından sopa gösterenlerin gazabından korktuk. Sanırım okuyucular Mersin ve yerelde neden gerçek, hakikatin izinde gazetecilik yapamadığımızı öğrenmiştir.